تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه هوش معنوی و سلامت روان با عملکرد تحصیلی دانش آموزان بوده است. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر هنرستان های شهر مرودشت که تعداد آنها در سال 1393 برابر با  1800 بوده  و نمونه آماری بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای 150 نفر انتخاب شدند. روش تحقیق  از نوع همبستگی می باشد و برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه  هوش معنوی بدیع و همکاران (1389) و سلامت روان(GHQ-28) گلدنبرگ (1972) و برای سنجش  عملکرد تحصیلی از نمره معدل سه ماهه اول سال تحصیلی دانش آموزان  استفاده شد و هر دو پرسشنامه  از روایی و پایایی قابل قبولی برخوردار هستند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از ضریب همبستگی پیرسون و روش تحلیل رگرسیون به روش گام به گام استفاده شده است.

 یافته های پژوهش نشان داد که بین سلامت روان با عملکرد تحصیلی رابطه معکوس و معنادار و بین هوش معنوی با عملکرد تحصیلی رابطه مستیقم و معناداری وجود دارد. بین مولفه های نشانه های جسمانی، اضطراب و افسردگی با عملکرد تحصیلی رابطه معکوس و معناداری وجود دارد و بین مولفه های تفکر کلي و بعد اعتقادي، و پرداختن به سجاياي اخلاقي با عملکرد تحصیلی رابطه مستقیم و معناداری وجود داردمتغیر افسردگی نسبت به دیگر متغیرها پیش بینی کننده قوی تری برای عملکرد تحصیلی می باشد. متغیر تفکر کلي و بعد اعتقادي نسبت به دیگر متغیرها پیش بینی کننده قوی تری برای عملکرد تحصیلی می باشد. متغیر هوش معنوی نسبت به دیگر متغیر پیش بینی کننده قوی تری برای عملکرد تحصیلی می باشد.

فهرست مطالب

   فصل اول: کلیات پژوهش
چکیده    1
مقدمه    3
بیان مساله    4
اهمیت وضرورت    6
اهداف پژوهش    9
فرضیه های پژوهش    9
تعاریف مفهومی و عملیاتی متغیرها    9

روش تحقیق
مقدمه    61
روش پژوهش    61
جامعه آماری، نمونه آماری و روش نمونه گیری    61
ابزار گرداوری اطلاعات    61
روش تجزیه و تحلیل داده ها    64
ملاحظات اخلاقی    65

منابع و ماخذ   
منابع لاتین(References)